و داع با ارژنِ پریشان
ارژن و پریشان ذخیرگاه
زیستکره با دو تالاب بین المللی در آستانه تخریب های بنیادی
دنباله مطلب
6- ارژن و پریشان ذخیره گاه
زیستکره با دو تالاب بین المللی در آستانه تخریب های بنیادی
کانون
دیده بانان زمین در این گزارش تلاش داشته است تا با ارائه مطالب و
تصاویری از زیبایی ها ، ارزش ها و شگفتی ها ، معضلات و خطراتی كه در کمین
این ذخیره گاه زیستکره و دو تالاب بین المللي آن نشسته است، نیز اشاره کند تا شاید در
آستانه روز جهانی تالاب ها ( 13
بهمن ) توجه علاقه
مندان و مسئولین را به این معضلات و حفظ ارزش های آن جلب کند ، باشد که بدین
وسیله راهی برای پیشگيری از تخریب های پیشرونده که سرانجام به نابودی این
گنجینه ملی و بین المللی ختم می شود، یافته شود ! ولی در پایان این گزارش لازم
است یک بار دیگر به مهم ترین تهدیدی که بر این منطقه سایه افکنده است اشاره و
تاکید شود و آن چیزی نیست جز توسعه ای که پس از افتتاح راه جدید ارژن – کازرون(
در دیماه سال جاری 1386 )
در کمین ذخیره گاه
زیستکره ارژن و پریشان نشسته است .
این جاده
که از دل این ذخیرگاه زیستکره عبور مي كند جاده ای است که در اولین مرحله با
قطع جنگل های باستانی بلوط "دشت برم " کار خود را آغاز کرده است.
جاده ای
که تنها برای حفر تونل های آن نزدیک به 4 میلیون متر مکعب از دل کوه های آهکی(
منبع تغذیه سفره های آب های زیرزمینی و چشمه های منطقه )
آن خاک برداشته شد و
معلوم نیست این خاک ها در کجای این ذخیر ه گاه زیستکر ه تلمبار شده است . جاده
ای که برای خاکریزی آن بنا بر ارقام طرح ، 2 میلیون و سیصد هزار متر مکعب
خاکریزی شد. گفته نشد که این خاک ها را از کجا آوردند ولی نمونه هایی که ما
مشاهده کردیم از مسیل ها و دشت برم بود! جاده ای که می توانست گزینه های
دیگری جایگزین آن باشد. ولی در احداث راه ها ی کشور اصولاً چیزی به عنوان
مناطق حفاظت شده محلی از اعراب ندارند .
بیش از
یک دهه است که راه سازی در دل مناطق حفاظت شده که کمتر از 7 درصد این سرزمین
را تشکیل می دهد به یک مصیبت جدی تبدیل شده است و حقوق نسل ها و میراث طبیعی
یک ملت به هیچ انگاشته می شود . نمونه های این نوع تجاوز به میراث ملی و طبیعی
نسل ها را می توان در ذخیره گاه زیستکره گلستان ، ارومیه ، ارسباران و ...پارک
های ملی خجير، سرخه حصار ومنطقه حفاظت شده البرز مرکزی و ... مشاهده کرد .
این راه
با هزینه ای معادل چهل و پنج میلیارد تومان ساخته شد ولی هرگز رقم واقعی هزینه
هایی که شامل ارزش جنگل های باستانی بلوط نابود شده ، خاک های پرگهر این جنگل ها
و دیگر خاک های مراتع ارتفاعات ، زیستگاه های گیاهی و جانوری نادر ، چشمه های
تخریب شده و ... محاسبه و اعلام نشد که در آن صورت قضاوت در مورد اقتصادی بودن
راه امکان پذیر می بود . یعنی پاسخ به این سئوال مهم که چه از دست رفته و چه
چیز به دست آمده است؟!
و تازه
خود راه اول ماجراست .
از آغاز احداث جاده، زمین خواران بسیاری در كمين تصاحب زمین های جنگلی و
مرتعی پر ارزش اطراف راه نشسته و نقشه می کشند . به عبارتی احداث این راه را می
توان به معنی ایجاد راه میانبری برای آنانی دانست که سالها چشم طمع به تصاحب
این منطقه با ارزش دوخته بودند تا میراث طبیعی یک ملت را به نام خود سند بزنند
نظیر خجیر – سرخه حصار – کلاردشت – لواسانات – فشم – میگون – شمشک- کجور و ...
به علاوه با توجه به دیدگاه سازمان حفاظت محیط زیست در سالهای اخیر بویژه
در دولت اخیر که واگذاری ، فروش و اجاره مناطق حفاظت شده برای گسترش صنعت
توریسم را روا می دارد ، باید به یقین منتظر بود تا سازمان حفاظت
محیط زیست زمین های با ارزش این ذخیره گاه مهم زیستکره یعنی میراث طبیعی یک
ملت را در طبق پیشکش تقدیم هر کسی کند که به بهانه گسترش صنعت توریسم پا
به منطقه می گذارد !
اینجاست که
کانون دیده بانان زمین به حق ذخیره گاه زیستکره ارژن و پریشان را در آستانه
تخریب های بنیادی می بیند .
