|
مقاله
آلودگي دي اكسين ها از
مزرعه تا سفره
برگردان فرشته موثق نژاد
قسمت دوم
راه هاي مقابه با آلودگي
دياکسن ها
چگونه مي توان دي اکسين ها
را از بين برد ؟
عملي
ترين پاسخ عبارت است از سوزاندن . گرچه روش هاي ديگر نيز در دست تحقيق
هستند . اين عمل به دماي بالاي 850 درجه سانتيگراد نياز دارد. براي
نابودي ميزان زياد مواد آلاينده حتي دماي 1000 درجه سانتيگراد يا بيشتر
مورد نياز است .
کشور ها بايد چه تمهيداتي
جهت حمايت از سلامت مردم در مقابل دي اکسين ها بيانديشند ؟
به طوري که آمار نشان مي دهد ، 90 درصد کساني که در معرض آلودگي با دي
اکسين ها قرار مي گيرند از طريق مواد غذايي آلوده مي شوند . بنابراين
حمايت از فر آيند توليد غذا نکته اي بسيار حساس است . آلودگي غذا مي
تواند در هر مرحله اي " از مزرعه تا سفره " اتفاق بيافتد زيرا تامين غذاي
سالم فرآيندي است که از توليد شروع مي شود و با مصرف پايان مي يابد .
کنترل بهينه و آزمايش در سراسر روند توليد اوليه ، فر آيند توليد ، توزيع
و فروش ، همه از مسائل اساسي در توليد مواد خوراکي سالم هستند .
سيستم
پايش آلودگي مواد خوراکي بايد در محل انجام گيرد تا سطح آن گسترش نيابد .
کشور ها وقتي به وجود آلودگي سوء ظن مي برند بايد براي تعيين ميزان
آلودگي ( به عنوان مثال اندازه گيري آلودگي خون يا شير مادر
) و نيز تاثيرات آن ( به عنوان نظارت دقيق براي شناسايي علايم بيماري )
مورد آزمايش قرار گيرد .
مصرف کنندگان چگونه مي
توانند خطر تماس با اين آلاينده ها کاهش دهند
؟
گرچه نه
به طور قطع ولي جدا کردن چربي از گوشت ، مصرف لبنيات کم چرب و تهيه غذا
هاي ساده ، ميزان احتمال آلودگي و ورود دي اکسين به بدن را کاهش مي دهد .
همچنين رژيم غذايي متعادل ( شامل
مقادير کافي از ميوه و سبزيجات و غلات )
به اجتناب از تماس از طريق يک منبع واحد کمک مي کند . اما توانايي مصرف
کنندگان در تعديل تماس محدود است . بنابراين پايش سلامت روند توليد مواد
خوراکي و حمايت از سلامت عمومي وظيفه اي است که بر دوش دولت ها است .
چگونه مي توان ميزان دي اکسين موجود در محيط زيست و مواد
غذايي را تعيين کرد ؟
در
سراسر دنيا حدود 100 آزمايشگاه وجود دارد که مي توانند دي اکسين موجد در
نمونه هايي از محيط زيست زا آناليز کنند . ( خاکستر ،
آب ، خاک )
اما تنها 20 آزمايشگاه در دنيا قادر هستند دي اکسين موجود در مواد
بيولوژيکي را اندازه گيريکنند
( مانند دي
اکسين خون انسان ديا شير مادر )
که اغلب آن ها در کشور هاي صنعتي واقع هستند .
سازمان بهداشت جهاني (
WHO
) در
مورد مشکل دي اکسين ها در تهيه مواد غذايي چه کارهايي انجام مي دهد ؟
کاهش ميزان دريافتي از دي اکسين يک سياست بهداشتي عمومي به جا و يک جنبة
مهم از توسعه پايدار است.
WHO
با همکاري
FAO
( سازمان جهاني غذا و کشاورزي )
در سال 1998 براي تعيين ميزان قابل تحمل دريافت روزانه از دي اکسين را
تعيين کند . بر اساس تحقيقات ميزان قابل تحمل براي هر کيلوگرم وزن بدن
انسان از 1 تا 4 پيکوگرم است . ميزان دريافت کنوني در کشور هاي صنعتي بين
1 تا 3 پيکوگرم براي هر کيلوگرم وزن بدن مي باشد .
WHO
همچنين در همکاري با برنامه محيط زيست سازمان مللل
UNEP
اقدام به ارزيابي آلاينده هاي ارگانيکي پايدار (
POPs
)
از جمله دي اکسين ها کرد . برخي از اين اقدامات جهاني هستند و مربوط به
کاهش توليد دي اکسين ها در فرآيند سوزاندن و يا فر آيند توليد مي باشند .
WHO
همچنين
از طريق دفتر مرکزي اروپايي براي محيط زيست و بهداشت در هلند مطالعات
دوره اي جهت تعيين دي اکسين موجود در شير مادران به ويژه درکشورهاي
اروپايي را هدايت مي کند . اين مطالعات تعيين ميزان دريافتي دي اکسين
توسط انسان از همه منابع را در بر مي گيرد .
از سال
1976 WHO
مسئوليت پايش محيط زيست جهاني از نظر سيستم پايش آلودگي غذايي را از طريق
برنامه هايي معروف به
GEMS/FOOD
بر عهده گرفته است. اين برنامه اطلاعاتي در مورد ميزان آلودگي غذايي در
بيش از 70 کشور در سراسر دنيا را جمع آوري مي کند .
صفحه اصلی
|
