کانون
دیده بانان زمین در بررسی180 منطقه حفاظت شده در اکوسیستم های کوهستانی و
تالابی
ثابت می کند که حفاظتی بودن این مناطق دروغی بیش نیست
ادامه بررسی ناحیه
سه -مناطق حفاظت شده
حوزه آبریز دریاچه ارومیه
منطقه
12
حوزه دریاچه ارومیه
پناهگاه حیات
وحش دشت
سوتا و حماميان
Dasht_e Sotav
- Hamamian Wildlife
Refuge
پناهگاه حیات وحش دشت سوتا و حماميان با
مساحت
4 هزار و 880 هکتار(
نقشه مناطق حفاظت شده کشور -تیرماه 1391)
با هدف حفاظت از مهمترین زیستگاه
میش مرغ
Otis tarda
otididae
کشور
، در سال 1390 حفاظت شده اعلام شد .
میش مرغ
یکی از بزرگترین پرندگان ایران و از خانواده هوبره است که در دشتهای
وسیع بیدرخت، زمینهای استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی
میکند. این پرنده از نظر شکل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد.طول بدن آن به
یک متر و وزنش به بیش از ۱۵ کیلوگرم میرسد.پرهای میشمرغ در قسمت پشت نخودی
سیر با راههای عرضی سیاه و در قسمت شکمی، کاملاً سفید رنگ است. میش مرغ پاهای
قوی و بلندی دارد که به سه انگشت ختم میشود. این پاهای قوی، برای میشمرغ که
کمتر پرواز میکند، اهمیت زیادی دارد.
میش مرغ روی زمین
لانهسازی و در فصل بهار تخمگذاری میکند و در هر دوره تخمگذاری نیز دو تا چهار
تخم میگذارد.تغذیه این پرنده بسیار متفاوت و شامل مواد گیاهی و حیوانی مختلف
است، از جمله حشرات، قورباغه و سوسمار.
گفتنی است این پرنده از نظر
حفاظتی در فهرست قرمز اتحادیه جهانی حفاظت
(IUCN)
در طبقه آسیب پذیر (VU)
قرار
دارد.
پناهگاه حیات وحش دشت سوتا و حماميان
در دشت های
رودخانه سیمینه رود
در حدود 2 کیلومتری شمال
شهر بوکان
و در 25 کیلومتری
جنوب
اثر طبیعی ملی غار سهولان
قرار گرفته
است
و
حدود چهارگانه رسمی
آن چنین تعریف شده است :
شمال :
سه راهی دنگز سفلی در امتداد جاده خاکی تا روستای گردقبران، سپس در امتداد آن
تاروستای امیرآباد
جنوب :
سه راهی امیراباد-حمامیان تا ابتدای جاده خاکی دنگز در امتداد جاده آسفالته
بوکان-مهاباد
شرق
: از روستای امیرآباد
درامتداد جاده آسفالته روستایی تا طاهر آباد وسپس تا حمامیان واز آنجا تا سه
راهی حمامیان
غرب :
در امتداد راه شوسه روستای دنگز علیا تا روستای دنگز سفلی
اخبار رسانه ای شده از
سوی سازمان حفاظت محیط زیست درباره پناهگاه حیات وحش دشت سوتاو حماميان چه در
مورد مساحت و چه در مورد جمعیت میش مرغ تحت حمایت آن مانند بیشتر اخبار سازمان
حفاظت محیط زیست مخدوش و ضد و نقیض است
. به عنوان مثال در فهرست نقشه مناطق
حفاظت شده کشور (1391)
مساحت این پناهگاه
4 هزارو 880 هکتار ذکر شده است ، و
این در حالیست که سایت اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی، وسعت این
منطقه را
3هزار و 500 هکتار
ذکر می کند . علاوه بر این،حجت جباری معاون فنی و
مسئول امور زیستگاه های خشکی اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی در دو
نوبت گفتگو با خبر گزاری مهر این دو رقم را تا سطح 500 هکتار کاهش داده است .
وی در این رابطه به خبر گزاری مهر در 4 اردیبهشت 1393 می گوید :
" پناهگاه
حیات وحش دشت سوتاو بوکان در سال 1389 با مساحت حدود
500 هکتار
به این سطح
حفاظتی ارتقا یافت هم اکنون مهمترین زیستگاه جوجه آور در ایران است..." وی
همچنین در این خبر از خرید ۵۰۰ هکتار از دشت سوتاو و حمامیان بوکان با هدف
صیانت از زیستگاه میش مرغ و جلوگیری از فعالیت روستائیان و کشاورزان خبر می
دهدکه معلوم نیست این رقم قرار است به 500 هکتار قبلی اضافه شود یا همان 500
هکتار است !!!
در مورد آمار جمعیت گونه میش مرغ نیز که
این منطقه تنها برای حفاظت آن بوجود آمده، از طرف سازمان حفاظت محیط زیست
اطلاعات ضد و نقیض داده شده که بسیار سئوال انگیز است. از جمله محمد احمدی
رئیس اداره حفاظت محیط زیست بوکان در گفتگو با مهر در 25 فروردین 1393 می گوید
: "
21 قطعه
از پرنده نادر و در خطر انقراض میش مرغ
در پناهگاه حیات وحش دشت
سوتا و حمامیان این شهرستان مشاهده و سرشماری شده اند . " در حالیکه حجت
جباری معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی 19ماه بعد( 18 آبان
1394 ) ازکاهش جمعیت میش مرغ خبر می دهد ولی جمعیت کنونی آن را
40 قطعه
اعلام
می کند که دوبرابر سرشماری قبلی است !!!؟؟! وی در این رابطه به خبر گزاری مهر
می گوید : " متاسفانه جمعیت میش مرغ یکی از پرندگان نادر در معرض انقراض در
غرب و شمالغرب کشور به شدت کاهش یافته است. جمعیت موجود میش مرغ در منطقه در
حدود ۴۰ قطعه بوده که این جمعیت نیز تا به حال به کمک مردم محلی حفاظت شده است
"
بنا براین پناهگاه حیات وحش دشت سوتاو
حماميان یکی دیگر از مناطق به اصطلاح حفاظتی است که پس از گذشت چهار
سال نه مساحتش معلوم است نه جمعیت میش مرغ آن و ظاهرا سازمان حفاظت محیط زیست
عاجز از شمارش بزرگترین پرنده ایران به طول یک متر و آنهم در دشتی بدون درخت
است !!! حجت جباری معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی این بی
عملی راعمدتا به گردن شرایط محیط می اندازد وخود را خلاص می کند !!!!! وی در
گفتگو با خبرگزاری مهر در 18 آبان 1394 می گوید: "... چرای بی رویه، تخریب
پوشش گیاهی، فرسایش خاک، ناامن شدن منطقه و کاهش غذا برای این گونه، بروز پدیده
خشکسالی در سال های گذشته را از مهمترین عوامل تهدید کاهش جمعیت میش مرغ عنوان
کرد ...."
ناحیه سه-ص2-4
از
11
ادامه
صفحه اصلی