شاهکار مدیریت منابع طبیعی و مدیریت پسماند درشرق مازندران ذخیره زباله ساری در دل ذخیره گاه اُرس     نگزارش از  کانون دیده بانان زمین -   مینا محبوبی    دیگر همکاران    نسرین دخت خطیبی  ، فرشته موثق نژاد و  طیبه موسوی   در بهار سال جاری (1391)   چهار نفر از اعضای کانون دیده بانان زمین (مینا محبوبی- نسرین دخت خطیبی –طیبه موسوی و فرشته موثق نژاد) برای بازدید از مناطق حفاظت شده از جنگل های سبز مرطوب خزری گذشتند و به جنگل های  اُرس Juniperus  رسیدند. اُرس هایی که همانند زمردهایی بر دامنه ها و یا لها می درخشیدند.  به این ترتیب کمربند پارک ملی کیاسر را دور زدند  و  در کمال تاسف در  دل این  چشم اندازهای  پر شکوه ، منظری کریه  با  بوی تعفن و گندیدگی که فضای اطراف را زهر آگین ومسموم کرده بود ، خبر از نزدیک شدن به محل دفع زباله های ساری می داد .     کانون دیده بانان زمین   خبرهایی از دفن زباله در جوار پارک ملی کیاسر داشتند   ولی آنچه دیدند بیش از حد تصورشان بود. در دل جنگل های اُرس، در دل چنین اکوسیستم شگفت انگیزی ، زمینی به اسارت گرفته شده از حق نسل ها ، مدفن زباله های ساری شده است!! زباله هایی بسیار خطرناک و تهدید کننده سلامت نسل ها  و نمایشی مهلک از مدیریت منابع طبیعی کشور و مدیریت پس ماند های کشور که  به شکل دهشتناکی روزانه در حال گسترش برای بلعیدن کل منطقه می باشد !   کانون دیده بانان زمین پس از ورود به محوطه دفن زباله برای دیدن زوایای فاجعه ای که در حال گسترش است و گرفتن عکس و فیلم ، ناگهان با اعتراض بی ادبانه و تهاجمی مامورینی مواجه شد که بجای حفاظت از این میراث های طبیعی ملی ، حفاظت از عملکرد غیر مسئولانه سازمان جنگل ها و منابع طبیعی و شهرداری ساری   در فاجعه ای که خلق کرده اند را به عهده داشتند ! گستاخی به جایی رسید که ما را تهدید به دفن در میان زباله ها را کردند و برای مدتی  راه بازگشت ما را به جاده با بولدوزر سد کردند  و قائله با حمله آسم یکی از دوستان و ضرورت استفاده از اسپری ضد آسم تقریبا خوابانیده شد .   50 تصاویر ارائه شده تنها گوشه ای کوچک از فاجعه دفن زباله و محیط اطراف آن در ذخیرگاه ارس را نشان می دهد . محل دفن زباله در گویچاله ولویه قرار دارد ، در همسایگی  پارک ملی کیاسر و روستای آراء . آراء  دهکده ای در 29 کیلومتری جنوب شرقی کیاسر و 140کیلومتری ساری، دهکده ای که به خاطر زباله های ساری از گمنامی در آمد و به موضوعی جدلی و بحث انگیز تبدیل شد.     سازمان جنگل ها و منابع طبیعی،  بیش از 15 هکتار از  ذخیره گاه اُرس  این میراث طبیعی نسل ها را  دست و دلبازانه تقدیم شهرداری و مدیریت پسماند ساری نموده است.  گفتنی است پس از پر شدن محل قبلی دفن زباله شهر ساری در سمسکنده ، مسئولان  وقت بجای دور اندیشی و یافتن راه های مناسب برای مدیریت خردمندانه  زباله به  آسا نترین راه ممکن متوسل شدند وآن چیزی نبود غیر از دفن و رها سازی انبوه زباله در این منابع ملی .  ظاهرا !! ابتدا قرار بود در اینجا به مدت سه ماه تا نصب زباله سوز ساری محل دفن زباله باشد ولی اکنون پس از گذشت 5 سال  جنگ و جدال متوالی بین مسئولان دو منطقه گویا زباله های ساری (شهرستان )  برای همیشه در  اینجا جا خوش کرده اند. دفن مداوم و بی رویه روزانه 25 کامیون زباله در گودالهایی به عمق 6 متر  پوشش گیاهی ارزشمند منطقه را از بین برده و تبدیل به بیابانی متعفن و  آلوده کرده است .  گو دالهایی که به عمق 6 متر حفر می شوند. دیواره ها  و کف آن نه تنها  عا یق بندی و بتن ریزی نمی شوند ، حتی برای پوسیده شدن زود رس زباله از آهک استفاده نمی شود و براحتی شیرابه های زباله به سطوح پایین تر و  آبهای زیرزمینی نفوذ میکند.ازآنجا که سفره های آبی در شمال کشور نسبت به بقیه نواحی در سطح بالا تری قرار گرفته اند به همین دلیل  در این منطقه با آلودگی پایدار آب  و خاک و هوا روبرو خواهیم بود.    به علاوه  به علت  قرار داشتن این منطقه در حاشیه پیرامونی پارک ملی کیاسر و پناهگاه حیات وحش دو دانگه به زودی  زود آثار شوم این هم جواری را در هردو این مناطق را شاهد  خواهیم بود !!                                                      کامیونهای حمل زباله روزانه 140 کیلومتررا تا محل دفن طی می کنند، این تردد نه تنها موجب ریخته شدن شیرابه های زباله بر جاده و لغزنده شدن سطح جاده میشوند که برای امنیت ماشین های عبوری خطر آفرین است .علاوه بر آن باعث پراکنده شدن بخشی از زباله ها در جاده وآلودگی و بوی تعفن شدیدی را ایجاد می کنند.                                                                      بیش از نیم قرن است که زباله ها در جای جای کشور رها می شوند : زباله های خانگی-بیمارستانی-صنعتی به تمام رگ وریشه های زندگیمان در شهر وروستا نفوذ کرده است . نه رودخانه –نه دریا –نه جنگل وتالاب وکوهستان و نه حتی زمین های بایر نزدیک به شهر ها تا خیابانها و کوچه ها از آفت زباله در امان نیستند .سلامتی وبهداشت مردم بر اثرآلوده شدن سفره های آب زیر زمینی – آـب سدها و رودخانه و هر انچه که منابع تامین کننده آب مصرفی مردم است در خطر قرار دارد. دیگر دروصف روستاها نمیتوان از پاکی آب و هوای شان صحبت کرد.                               جا به جا کردن زباله از این شهر به آن ده  از ساحل به جنگل از رودخانه به  تالاب و یا  پنهان کردن آن در دل مواهب پاک طبیعت از اندازه  بزرگی و درجه بحران زایی زباله نمی کاهد !!!   ***** افزوده   : نگاهی گذرا به بازتاب زباله ساری  در برخی رسانه ها و سایت های محلی    سایت وطنم اراء   7-2010  : .....مسئولین می دانند:بردن زباله ها به ۱۳۰ کیلو متر آن طرف شهر کار بسیار اشتباهی است مسئولین می دانند:شیرابه های این زباله ها باعث بیماری و بوی بد در جاده میشود مسئولین می دانند:زباله ها به اهالی روستای اراء   آسیب میرساند مسئولین می دانند:فقط روستای اراء نیست بلکه همه روستاهای مسیر ساری به پشت کوه از آلودگی زباله فیض می برنند مسئولین می دانند:که باید کارخانه کمپوست بزنند : http://www.shomalnews.com/view/     http://haraznews.com/58733    معضل زباله برای همیشه حل میشود  شهردار ساری   - رييس كميسيون فرهنگي اجتماعي شوراي شهر ساري تصريح كرد: هم اكنون چون در آستانه انتخابات دهم قرار داريم و جهت جلوگيري از سياسي كردن مسئله توسط برخي تا انتخابات حوصله به خرج داده و پس از آن نتيجه هرچه باشد زباله اي از زمين به جايي حمل نخواهد شد http://www.shomalnews.com/view/13386.  واقعاً چه كسي پاسخگو است؟ شهردار، استاندار، فرماندار و يا مسئولان محيط زيست كه مجوز دپوي زباله به اين منطقه را فقط براي سه ماه داده بودند و براي سه سال و اندي سكوت كردند و فقط در رسانه‌ها عنوان كردند كه حكم جلب فلان مسئول به خاطر همين مسئله گرفته شد. چه كسي پاسخگوي ايجاد بيماري‌هايي است كه سرمنشا آن همين زباله‌هاست. چه كسي پاسخگوي فرزندان فردايي است كه بايد اين طبيعت را براي آنها بكر به ارث بگذاريم و چه كسي پاسخگوي 3 فرزند چوپاني است كه غروب را در كنار در خانه به اميد بازگشت پدر چشم به راهند. http://www.mazandnume.com/?PNID=V10751  ***** 1 از  9  ادامه      صفحه اصلی